Doktor Julia – pytania i odpowiedzi

Pierwsze samodzielne kroki u dziecka to czas rozwoju koordynacji ruchowej i równowagi. Dzieci mają prawo na początku skręcać obie lub jedną stopę do środka, ale powinno się to szybko wyrównać w miarę doskonalenia chodu. Jeżeli wcześniej nie było problemów z nieprawidłowym ułożeniem stóp, a wszystkie etapy rozwojowe przebiegały prawidłowo, raczej nie powinniśmy się martwić. Najlepiej pozwolić dziecku chodzić na boso po różnie ukształtowanych podłożach. Natomiast, jeżeli chód dziecka nie normalizuje się z upływem czasu należy udać się do specjalisty celem konsultacji.

Uwaga! Wszystkie treści są własnością serwisu DOKTOR JULIA
Nota prawna

Rozwój mowy ma szeroki zakres normy. Są dzieci, które już przed ukończeniem 2 roku życia budują kilkuwyrazowe zdania, ale niektóre dzieci potrzebują więcej czasu i dopiero między 2 i 3 rokiem życia następuje dynamiczny rozwój mowy. Niemniej jednaj dwuletnie dziecko powinno mieć już zasób co najmniej kilkunastu, najlepiej kilkudziesięciu słów. Może, ale nie musi łączyć ich w proste zdania. Dziecko w tym wieku powinno już reagować na proste zwroty, nie należy mylić niechęci do wykonania polecenia z niezrozumieniem komunikatu. Tutaj musimy być bardzo czujni. Jeżeli dziecko nie reaguje na głośne dźwięki, na swoje imię, nie obraca się w kierunku źródła dźwięku, to może oznaczać, że ma problemy ze słuchem, nawet pomimo prawidłowego przesiewowego badania słuchu zaraz po urodzeniu. Innym problemem mogą być zaburzenia komunikacji na tle zaburzeń rozwojowych. Dziecko, u którego występują w/w problemy powinno mieć wykonane badanie słuchu oraz powinno zostać ocenione pod kątem zaburzeń neurorozwojowych. Czasem jednak problemy z mową u dziecka mogą wynikać z braku prawidłowej komunikacji, którą powinno się rozwijać od pierwszych dni po urodzeniu.

czytaj więcej na ten temat

Uwaga! Wszystkie treści są własnością serwisu DOKTOR JULIA
Nota prawna

Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ dzieci między 2 i 3 r.ż. wykazują „nadruchliwość” wynikającą z fizjologicznej potrzeby ruchu w tym wieku. Rodzice czasem zastanawiają się czy to jeszcze norma. W tym wieku warto zadbać o to, aby dzieci miały możliwość zaspokojenia tej naturalnej potrzeby swojej aktywności, organizując im bezpieczne warunki w domu, a najlepiej, jeżeli to tylko możliwe, jak najczęściej przebywać z nimi na świeżym powietrzu i placu zabaw. Są jednak dzieci, u których ta nadaktywność wykracza poza granice normy. Tak jest w przypadku dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej w sferze czucia głębokiego. U tych dzieci potrzeba dostarczania sobie bodźców proprioceptywnych jest tak duża, że praktycznie są stale w ruchu, czasem stwarzając również niebezpieczne sytuacje. ADHD często rozwija się na bazie zaburzeń proprioceptywnych. W takiej sytuacji należy udać się na diagnozę zaburzeń integracji sensorycznej, aby problem nie uległ pogłębieniu i podjąć terapię.

Uwaga! Wszystkie treści są własnością serwisu DOKTOR JULIA
Nota prawna

Nie, nie trzeba, a wręcz nie należy. Stopy małego dziecka potrzebują dużej ilości ćwiczeń, najlepiej na boso, na różnorodnych podłożach. Stópki we wczesnym okresie rozwoju mają prawo być płaskie, a piętki lekko koślawe, usztywnianie ich w obuwiu odbiera możliwość do wzmacniania drobnych mięśni i kształtowania prawidłowych łuków stopy. Natomiast do chodzenia na zewnątrz, po twardych podłożach zakładamy buciki ze sztywnym zapiętkiem, ale elastyczną podeszwą umożliwiającą propulsję stopy.

Uwaga! Wszystkie treści są własnością serwisu DOKTOR JULIA
Nota prawna

Dzieci, które odczuwają lęk w nowych miejscach lub w obecności obcych osób, a jednocześnie w bezpiecznym, domowym otoczeniu zachowują się swobodnie nie powinny budzić niepokoju. Część dzieci posiada cechę, którą określamy jako wysoka wrażliwość. Wysoka wrażliwość to cecha genetyczna, która sprawia, że dzieci wykazują wyższą wrażliwość na różne bodźce, mogą im np. przeszkadzać dźwięki, które innym wydają się „normalne”. Wrażliwość dotyczy również nowych sytuacji czy nowych osób. Takie dzieci określamy często jako nieśmiałe, lękliwe, wycofane, a one potrzebują po prostu więcej czasu na adaptację i oswojenie w nowym otoczeniu. Natomiast dla pewności czy mamy do czynienia z dzieckiem o wysokiej wrażliwości czy jednak z dzieckiem, które ma problemy rozwojowe, dobrze byłoby poddać je ocenie psychologicznej.

Uwaga! Wszystkie treści są własnością serwisu DOKTOR JULIA
Nota prawna

Dzieci mogą mieć preferencje do określonych smaków lub struktury pokarmu. Może się to z czasem zmieniać, może pojawić się apetyt na posiłki, na które wcześniej dziecko reagowało niechęcią. Dlatego warto kierować się potrzebami dziecka, dać mu możliwość wyboru, dbać o różnorodność diety , żeby poznać preferencje smakowe maluszka i przede wszystkim nie karmić na siłę, ponieważ zmuszanie do jedzenia wywołuje zawsze odwrotny efekt. Używanie smartfonów do zabawania , aby móc nakarmić dziecko, jest odwracaniem jego uwagi od jedzenia. Lepiej zadbać o przyjemną atmosferę podczas jedzenia i rozbudzenie ciekawości samym posiłkiem, bo to będzie procentowało na przyszłość. Smartfon niestety jest pułapką, z której trudno będzie się później wycofać.

Uwaga! Wszystkie treści są własnością serwisu DOKTOR JULIA
Nota prawna

Do drugiego roku życia najlepiej, aby dziecko w ogóle nie korzystało z mediów elektronicznych. Po 2 r.ż. im mniej, tym lepiej, a jeżeli już pozwolimy na oglądanie bajek, to najlepiej razem z dzieckiem, aby móc obserwować jego reakcje emocjonalne i w razie potrzeby uspokoić lub wyjaśnić sytuację, która spowodowała lęk. Wyniki badań są tutaj bezwzględne. Dzieci mające do czynienie z ekranami elektronicznymi od najmłodszych lat wykazują między innymi, zaburzenia psychoruchowe, drażliwość, opóźnienie rozwoju mowy, zaburzenia koncentracji i problemy ze snem. Mogą również nasil się istniejące już problemy z kręgu zaburzeń poznawczych i społecznych.

Uwaga! Wszystkie treści są własnością serwisu DOKTOR JULIA
Nota prawna

To szerokie i ogólne pojęcie. Bezstresowe wychowanie nie oznacza pozwalania na wszystko. Spotkałam się z niereagowaniem przez rodziców będących z dzieckiem u znajomych, na robienie dziury w ścianie ich domu. Na delikatny komentarz, że nie jest to właściwe i nie podoba się to gospodarzom, padło stwierdzenie o bezstresowym wychowywaniu dziecka. Nie, tu nie chodzi o niestawianie żadnych granic. Dziecko powinno wiedzieć jakie zachowania są akceptowalne społecznie, a jakie nie. Natomiast wolność i przestrzeń dla rozwijania potencjału dziecka, nie narzucanie mu niepotrzebnych ograniczeń, czy zakazów i nie dokładanie mu niepotrzebnego stresu, bo życie i tak mu go dostarczy, możemy określić jako „bezstresowe” wychowanie.

Uwaga! Wszystkie treści są własnością serwisu DOKTOR JULIA
Nota prawna

Naturalnym dążeniem dziecka w tym wieku jest nawiązywanie relacji z innymi osobami, szczególnie z rówieśnikami. Czasami dzieci mają pewien okres adaptacji w nowym otoczeniu ( żłobek, przedszkole, nowi znajomi ), ale powinno się to z czasem zmienić. Jeżeli dziecko pomimo upływu czasu nadal wybiera zabawę w izolacji, a zachęcane nie uczestniczy w zabawach w grupie dzieci powinno zostać skonsultowane psychologicznie.

Uwaga! Wszystkie treści są własnością serwisu DOKTOR JULIA
Nota prawna

Cały okres dzieciństwa jest niezmiernie ważny dla przyszłego rozwoju dziecka, ale pierwsze lata jego życia są czasem kształtowania się fundamentalnych sfer rozwojowych. To właśnie w tym okresie mózgu i cały system nerwowy rozwija się najintensywniej. To jest proces, który odbywa się stale, w każdej minucie życia dziecka w relacji z rodzicami, innymi osobami oraz w interakcji z całym otaczającym je światem. Dlatego niezmiernie ważną kwestią jest rodzaj bodźców, jakich dziecko doświadcza, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. Doświadczenia, których dziecko nabędzie w tym czasie, będą modelowały jego zachowanie w określony sposób i wpływały na dalsze doświadczanie świata. Dziecko wycofane, lękowe będzie mniej otwarte na nowości, a to może zubożyć jego wiedzę o otaczającym świecie. I odwrotnie , dzieci którym stworzono bezpieczną, przyjazną i naturalnie stymulującą przestrzeń, będą chętnie podejmować nowe wyzwania otoczenia. Dzieci, którym pozwala się na samodzielność dostosowaną oczywiście, do ich wieku, rosną ufając we własne możliwości, są radosne i spontaniczne, a w przyszłości mają znacznie mniejsze problemy z samooceną.

czytaj więcej na ten temat
także tutaj, tutaj, tutaj i tutaj

Uwaga! Wszystkie treści są własnością serwisu DOKTOR JULIA
Nota prawna